Anna Davies viert op 1 april haar honderdste verjaardag. Bij Kanidas, waar Anna Davies woont, noemt iedereen haar ‘Omi’ omdat zij het prettig vindt om zo aangesproken te worden. Een hartelijke en lieve vrouw die straalt tijdens het interview, te midden van dochter Lilyan, zoon Eric en woonbegeleiders Resi en Coby.

Door Lydia Notz

Geboren werd Omi Davies op 1 april 1925 op Sumatra, Indonesië. In 1946 trouwde zij met Janus Richardson Davies en zij kregen 5 kinderen. In november 1964 liet het gezin Indonesië achter en verhuisde vanuit het Javaanse Jakarta naar Nederland. Omi was niet gewend aan de Nederlandse temperaturen en vond het hier maar heel koud. Zoon Eric beaamt dit: “Wij wisten niet wat ons overkwam in Nederland toen de winters nog echte winters waren”. Lilyan vult aan: “Alle bomen waren kaal, wat raar was. In Indonesië is het altijd warm en zijn de bomen altijd groen. Wij kenden maar 2 jaargetijden: wel of geen regenseizoen.”

Omi genoot destijds volop van haar vakanties met gezin en kennissen. Menig land werd bezocht waaronder Indonesië, Spanje, Italië en Griekenland, als het er maar warm was.

Omi liet zich verwennen door haar man. “Onze vader droeg mijn moeder op handen. Hij reed met haar overal naar toe, want zij had geen rijbewijs. Ook zette hij haar horloges om en masseerde altijd haar voeten”, laat Lilyan weten. “Samen kookten zij graag, met name Rendang en uitgebreide Indonesische rijsttafels. In 1988 overleed onze vader helaas met 61 jaar.”

“Onze moeder was altijd heel lief en zorgzaam voor ons. Ik kan mij niet herinneren dat zij ooit chagrijnig of boos is geweest”, vertelt Eric. “Als vredelievend mens houdt zij niet van ruzie. Wij zijn opgevoed met het uitgangspunt om elkaar lief te hebben, respect voor de ander en voor ouderen te tonen.”

Koffieleut

Omi woont sinds december 2019 bij Kanidas op de afdeling Robijn. Inmiddels heeft Omi vijf klein- en negen achterkleinkinderen die regelmatig bij haar op bezoek komen.

Woonbegeleiders Resi en Coby vinden haar zorgzaam en rustig. “Omi doet nooit moeilijk met eten en als zij iets niet lust, zegt zij tactvol dat zij zich niet lekker voelt. Zij geniet van eten, met name van friet met mayonaise. En Omi is echt een koffieleut, het liefst met een lekker chocolaatje erbij. Verder geniet zij erg van zon en warmte. Als wij het in de zomer heet hebben, schuift Omi stiekem vanuit de schaduw in de zon. Zij houdt van grapjes en kan hier ook smakelijk om lachen. Eén van haar motto’s is: ‘gewoon rustig blijven’. Het liefst neemt zij aan alle activiteiten deel en zij geniet ervan om erbij te zijn. Voor de gein zeiden wij een keer tegen haar: ‘Omi, we zullen jou een lekker parfum opspuiten en kijken of er nog een leuke man rondloopt’, waarop Omi antwoordde: ‘Als- ie maar poen heeft’.”

Feest

Een 100-jarige verjaardag bij Kanidas heeft Resi nog niet eerder meegemaakt. Omi is mooi gekleed ter ere van deze mooie mijlpaal. “Je bent een echt fotomodel”, zegt Resi liefkozend tegen haar. Omi lacht met haar nog rimpelloze en gave huid haar tanden bloot en geniet zichtbaar.

Op Kanidas is het op 1 april feest en natuurlijk wordt zij met een hele eeuw levenswijsheid in het zonnetje gezet. De familie heeft een ruimte gehuurd waar familieleden en personeel samenkomen om het heugelijke feit te vieren. Haar dochters gaan gekleed in traditionele Indonesische kledij. De afdeling zorgt voor een mooie boog en versiering en namens Archipel ontvangt zij een mooi cadeau.

’