Brenda van den Wildenberg (1978) woont met haar partner Wim en zoon Ben in Drunen. Ze is gediplomeerd loodgieter en dat mag zelfs in deze tijd van emancipatie bijzonder heten.

Door Henk Poelakker

Waar moeten we bij het beroep van loodgieter aan denken? Brenda: “Onze beroepsgroep is thuis in rioleringen, zinkbewerkingen, aanleggen van CV-installaties, water- en gasaansluitingen enzovoort. Inmiddels heb ik me gespecialiseerd in het onderhoud van CV-ketels waar ook het oplossen van storingen onder valt.”

Kunstwerkje

Brenda kunnen we typeren als een witte raaf in de mannenwereld. “Een kantoormens ben ik absoluut niet. Mijn vader ken ik niet anders dan iemand die fluitend naar zijn werk gaat en met een blij gemoed weer thuis komt. Hij is loodgieter en als 12-jarige mocht ik weleens met hem mee. Prachtig vond ik dat, voor in de VW-bus en bij mensen op zolder de ketel schoonmaken. Al vroeg bleek ik een meisje van de praktijk te zijn, goed in handenarbeid op de basisschool. Thuis hadden we een pony die regelmatig naar de hoefsmid moest. Van de oude hoefijzers wilde ik een kunstwerkje maken en dus vroeg ik mijn vader om hulp. Hij heeft me in een spoedcursus lassen geleerd.”

Hoe word je loodgieter

Op de technische school De Overlaat in Waalwijk heb ik installatietechniek gedaan. Ook mijn zus is die opleiding gaan volgen; zij is inmiddels helemaal thuis in de wereld van motoren in machines. Met het diploma op zak kreeg ik als meisje te maken met vragende blikken. Mijn besluit stond vast: ik ben aansluitend naar het Kort Middelbaar Beroeps Onderwijs in Tilburg gegaan om me nog meer te specialiseren. In een wedstrijd installatietechniek werd ik zelfs tweede. Inmiddels ben ik een jaar of 18 en vond ik werk bij de baas van mijn vader. Als jonge loodgieter denk je al veel te weten maar het echte vak leer je pas in de praktijk.”

Beschuitje

Het aantal meisjes dat koos voor de installatietechniek was op één hand te tellen. “Ja, ik kreeg veel aandacht van de jongens. Maar ik was destijds zo ontzettend verlegen dat ik dicht klapte als ze mij vroegen of ik een beschuitje met ze wilde eten. Ondanks die verlegenheid zette ik door en bleef ik dat serieuze meisje. Na twee jaar werkervaring vond ik een andere baas bij een zogeheten uitleenbedrijf in Heusden. Daar kreeg ik te maken met de harde wereld van de bouw. Aanpakken, niet zeuren, vroeg opstaan, lang niet altijd het leukste werk. Maar oh, wat heb ik daar veel geleerd en een leuke tijd gehad. Na vijf jaar buffelen vond ik een nieuwe baas in Oss waar ik de opleiding tot servicemonteur mocht doen. Twaalf jaar later raakte ik in verwachting van zoon Ben (thans 14 jaar) en parttime werken kon bij dat bedrijf niet. Toch maar een kantoorbaan? Ja… maar ondanks leuke collega’s was/is dat niets voor mij. Een jaar of wat geleden ontstonden er overal personeelstekorten en staan werkgevers tot op de dag van vandaag te springen om mensen. Parttimewerkers zijn meer dan welkom. Bij mijn huidige werkgever werk ik nu alweer zeven jaar als servicemonteur en draai ik mee in de storingsdiensten. Een geweldige baan. Inmiddels zijn de eisen flink opgeschroefd. Zo moet ik onder andere thuis zijn in de rookgasanalyse en de gasdrukmeting.”

Vakvrouw van het jaar

Brenda ontpopt zich als een gezellige verteller. “Uiteraard heb ik de tijd meegemaakt dat je aanbelde bij mensen en dat men verbaasd keek als ze een vrouw op bezoek kregen voor de CV-ketel. Inmiddels gaat de deur bij vaste klanten gastvrij open. Dat contact met mensen vind ik één van de leuke aspecten van het vak. Ook het min of meer zelfstandig werken, bevalt me prima. Altijd verrassend en bij een bakkie koffie hoor ik vaak boeiende verhalen.” Brenda loopt er niet zo mee te koop maar met gepaste trots vertelt ze dat haar in 2019 iets bijzonders overkwam. “Een collega had me aangemeld voor een soort wedstrijd die ik won. In een grote hal in Nieuwegein met koningin Maxìma als eregast werd ik uitgeroepen tot ‘Vakvrouw van het Jaar’. Een ongekend hoge eer mede omdat ik een directeur van een bedrijf (tegenwoordig CEO geheten) en een boekenschrijver achter me liet. Daarna heb ik van diverse kanten hele leuke reacties gekregen. Zo mocht ik meedoen aan het televisiespelletje ‘Wie van de Drie’ en was ook de regionale pers geïnteresseerd in de Vakvrouw.”

Zo leuk, zo mooi, zo uitdagend

Is er nog ruimte in de week voor hobby’s? “Jazeker, ik geef met veel plezier trainingen op een gezellige sportschool. Tegen jonge meiden van nu zeg ik: overweeg om een opleiding te volgen in de installatietechniek. Zo leuk, zo mooi, zo uitdagend. Ik geniet elke dag van mijn werk.”

Benieuwd naar de nieuwste vacatures in jouw regio? Bekijk ze hier.