Joep en Hannie Vonderhoff-Boosten waren op 18 maart 60 jaar getrouwd. Zij vierden deze heugelijke gebeurtenis dagen achter elkaar met kleinere groepen familieleden, vrienden, kennissen en buren, ‘zodat je gezellig met elkaar kunt buurten’.
Door Lydia Notz
Het veel jonger ogende gezellige echtpaar straalt energie en levenslust uit. “Mensen vragen vaak: ‘voel jij je al oud?’, waarop ik antwoord: wat moet ik dan voelen?” grinnikt Joep (81). Hannie wordt binnenkort 79 jaar. Op de dag van het interview, 20 maart, is het precies een halve eeuw geleden dat het stel in Best kwam wonen. Aanleiding was de sluiting van de Oranje-Nassau mijn in Heerlen, waar beiden opgroeiden als kinderen van mijnfamilies en Joep zelf zeventien jaar ondergronds als kompel doorbracht.
Leven lang bij elkaar
Joep en Hannie kennen elkaar een leven lang. De toen tweejarige Joep zag Hannie voor het eerst kort na haar geboorte, toen hij er twee huizen verder met zijn familie in Heerlerheide op kraamvisite kwam. Hannies vader schoot met zijn opmerking: ‘dit is er enne voor de Joep’ destijds raak.
Joep was het vriendje van Hannies broer en zij groeiden met elkaar op, veelal spelend op straat met andere buurtkinderen. Het was gebruikelijk dat complete families in de mijnen werkten, maar ook dat veel familieleden vroeg aan stoflongen of longkanker overleden. Joeps vader bezweek aan een stoflong, en vervolgens ook de tweede man van Joeps moeder.
Vriendschap wordt liefde
Als pubers brachten Joep, Hannie en een paar vrienden een bezoek aan de bioscoop in Hoensbroek. Was het toeval dat zij als enige balkonplaatsen bezetten, terwijl de anderen onder in de zaal zaten? “Ik voelde ineens een arm om mij heen en dacht: wat is dit?” lacht Hannie. Joep benutte de gelegenheid om zijn bedoeling in de week te leggen: “Over 5 jaar kunnen we trouwen.” Maar hier was Hannie duidelijk nog niet ‘klaar voor’. Met oudjaar mocht de inmiddels 16-jarige Joep van zijn moeder na 0.00 uur naar het café (1960). Op straat kwam Hannie hem vergezellen. Zij kletsten de hele avond aan de bar en de eerste kus werd gegeven. De dag erop was het hele dorp op de hoogte van de nieuw ontstane verkering.
Zo’n 4,5 jaar later hoorde Joep van de personeelsdienst dat er een nieuwbouwhuis vrijkwam, in die tijd alleen voor getrouwde stellen. De hoffelijke Joep vroeg Hannies vader om die reden formeel om de hand van zijn dochter, nog voordat Hannie dit wist. Hannies vader gaf geen toestemming: het gezin had het geld dat zij verdiende hard nodig. Enkele maanden later kwam wederom een huis beschikbaar en werd alsnog toestemming voor het huwelijk gegeven. Het stel trouwde in 1965. Hannie werkte destijds bij mensen in de huishouding en later in de gezinszorg. In 1968 werd hun zoon René geboren.
Naar Best
Joep werkte tot op de laatste dag, 31 december 1974, in de mijn. Een advertentie als bedrijfsbeveiliger bij Philips bood nieuwe carrièremogelijkheden en het gezin verhuisde naar Best. Hier voelden zij zich vrijwel gelijk op hun plek. Hannie was actief in de gezinsbejaardenzorg en werd lid van het Lidwinakoor, waar zij al 35 jaar vol passie zingt. Als jeugdleider van een voetbalclub in Limburg zette Joep deze hobby meer dan 25 jaar lang bij de Wilhelmina Boys voort.
Het echtpaar genoot van hun verre reizen naar onder andere Canada en Australië waar familie woont. Bijna waren zij naar Canada geëmigreerd. Hannies heimwee, al vóór het vertrek, zorgde ervoor dat zij Best trouw bleven en zodoende hun 60-jarig huwelijk tóch hier gevierd hebben.