Toen de woningbouw in het Wilhelminadorp goed op gang kwam, is besloten om een aantal straten te vernoemen naar verzetshelden uit de Tweede Wereldoorlog. Niet zo heel vreemd, want destijds, vlak na de oorlog, leefde die herinnering aan de vreselijke dagen van de bezetting nog zeer sterk. Vanwege het 75-jarige bestaan van het Wilhelminadorp publiceert Groeiend Best daarom een serie verhalen die de verzetshelden toelicht naar wie die straten zijn vernoemd. Ze zijn geschreven door Adrie Brands en eerder al gepubliceerd in het blad van de erfgoedvereniging ‘Dye van Best’. Vandaag deel 12: Bernard Beekmans.

Een straat is er in Best naar een Bestse oorlogsheld genoemd, de Bernard Beekmansstraat. Wie was hij, wat was zijn politieke overtuiging, hoe stond hij in het leven? Op internet is niet veel over hem te vinden. Telkens kom je dezelfde zinnen tegen, bijna letterlijk van elkaar overgenomen. Bernard Beekmans werd geboren op 12 oktober 1907 en stierf op 10 mei 1940. Hij was getrouwd en had drie kinderen. Van beroep was hij klompenmaker. Toen hij 18 jaar oud was nam hij al dienst bij de Vrijwillige Landstorm. In augustus 1939 werd hij gemobiliseerd en betrok hij, met zijn bataljon, een stelling aan de Maas. Als mitrailleurschutter blijft hij net zolang op de vijand, die de Maas over probeert te steken, schieten tot zijn wapen vastliep en het begaf. Ook dan geeft hij niet op, met zijn geweer blijft hij schieten tot hij zelf sneuvelt. Hij vecht zich letterlijk dood en dit terwijl zijn maten al allemaal gevlucht zijn. Wie was deze man? Waar stond hij voor? Hij hechtte aan de vrijheid, dat blijkt uit het feit dat hij al op 18-jarige leeftijd zijn land wilde verdedigen. Was hij dapper, moedig, bang? Met de filosofen vraag je je dan af: Wat is moed? Wanneer ben je dapper? Soms is het moedig om te vechten, soms om te vluchten. Bang zal hij in ieder geval geweest zijn.

David tegen Goliath

De strijd die Bernard Beekmans streed brengt ons bij de strijd die op dit moment in Oekraïne aan de gang is. Hier lijkt het ook een hopeloze strijd. David tegen Goliath. Ook hier vechten mensen zich dood omdat zij niet willen leven onder de dictatuur van een vreemde mogendheid, omdat zij de vrijheid die ze nog maar enkele decennia geleden verworven hebben, niet kwijt willen. Is dit moedig, dapper of dwaas en onzinnig? Of omdat je gewoon niet anders kan op zo’n moment?

Meer vragen dan antwoorden. Wel is duidelijk dat door de offers die mannen zoals Bernard Beekmans brachten, wij in een land leven waar we vrij zijn om, in een democratisch bestel, onze eigen regering kunnen kiezen en zo onze eigen wetten kunnen stellen. Laten we dit nooit vergeten.

Op 9 mei 1946 werd Bernard Beekmans, voor zijn moed, postuum, benoemd tot ridder in de Militaire Willemsorde, de hoogste waardering voor een militair in Nederland.