Wassilios Athanasiadis, destijds 31 jaar en beroepsmilitair, vertrok in de zomer van 2007 naar Afghanistan. Zijn eerste uitzending stond in het teken van een opbouwmissie naar aanleiding van de aanslagen in 2001 op het World Trade Center in New York. Al snel werd duidelijk dat de inzet minder opbouw- en meer serieus gevechtsgerelateerd was. In het gestationeerde gebied waren dagelijks gevechten met de Taliban. Op 2 oktober 2007 veranderde het leven van Wassilios voorgoed.
Door Lydia Notz
Sergeant Wassilios had de leiding over 8 jonge mannen. Op de genoemde ochtend waren zij in hun pantserrupsvoertuig (Ypr) met hun eenheid op verkenningstocht bij de Baluchi Vallei toen zijn voertuig beschoten werd met mortieren. Één daarvan sloeg op 25 meter afstand in de grond. Een hoop steenslag knalde tegen hun vehikel aan, waarop zij zo snel mogelijk de plek des onheils verlieten om buiten het bereik te komen van de vijand. Zij reden naar een nabijgelegen dorp. Na een tijdje waarnemen kwam er plotseling een Talibanstrijder uit een steegje. Met een RPG (granaatbuis) op zijn schouder en vuurde hij de granaat af. Hierbij raakte hij het voertuig dat direct naast de groep van Wassilios stond. Zij verplaatsen zich naar een meer tactische plek. Daar aangekomen gaf Wassilios de chauffeur opdracht om een stukje achteruit te rijden. Dit bleek net te ver. Het 16.000 kg wegende pantservoertuig reed op een bermbom en werd de lucht in geblazen, inclusief alle inzittenden. Wassilios hoorde een harde piep in zijn oren, vloog 2,5 meter de lucht in en kwam met een enorme klap ondersteboven op zijn nek weer in de Ypr terecht. Om hem heen was er één grote ravage: door een mist van stof zag hij de lichamen van zijn collega’s liggen. Gelukkig was iedereen in leven. Wassilios zelf had diverse botbreuken, maar geen levensbedreigende verwondingen. Nadat hij eerst zichzelf en vervolgens zijn kameraden in veiligheid had gebracht, nam hij snel de schade op en deed melding bij de commandant. Daarna maakte hij een nog aanwezige granaat onschadelijk. De veiligheidspin was namelijk door de explosie beschadigd geraakt.
’Je leert zorgvuldig om te gaan met je energie’
Na een driedaags verblijf in het veldhospitaal van ‘Kamp Holland’, werd Wassilios terugvervoerd naar Nederland, met beide benen in het gips. Toen de revalidatieperiode voorbij was, werd duidelijk dat zijn loopbaan bij Defensie geen vervolg kon krijgen. Hij had psychisch en lichamelijk schade opgelopen. Ook in zijn privésituatie werd hij geconfronteerd met veel tegenslag. Persoonlijk had Wassilios toen veel last van woede en frustratie. Sporten bleek het juiste medicijn te zijn. Een vriend haakte aan en die nam vervolgens weer vrienden mee. Hieruit ontstond een bootcampclub bij het Boshuys in Best. Geleidelijk kon hij de gebeurtenissen een plek geven in zijn leven. “De dingen komen op mijn pad”, vertelt Wassilios. “Inmiddels hebben we er een outdoorbedrijf bij. Daarnaast geven wij op onze survivalbaan trainingen voor jong en oud. Wij verzorgen ook regelmatig teambuildings voor bedrijven en sportclubs”. Vaak zet Wassilios zijn eigen ervaringen in zoals weerbaarheid en doorzettingsvermogen. Hij verzorgt als spreker lezingen bij bedrijven en scholen en vertelt over verlies, verraad en veerkracht, waarbij hij zich kwetsbaar opstelt. “Inmiddels kan ik zorgvuldig omgaan met mijn energie en een goede balans vinden tussen werk en rust. Bij Defensie heb ik geleerd om nooit op te geven hetgeen mijn herstel in de weg zat. Maar ik ben pas gaan winnen toen ik het verliezen ben gaan omarmen”.
Voor zijn daden tijdens de missie ontving Wassilios op 4 maart 2016 op het gemeentehuis in Best een militaire onderscheiding.