De val van de muur in november 1989 staat menigeen nog in het geheugen gegrift. Dit geldt ook voor Catherine Praud, die na haar secretariële talenopleiding haar thuisland Frankrijk achterliet. Zij ging naar het Oostenrijkse Wenen om als au pair aan haar Duitse taalvaardigheid te werken. In dezelfde periode leerde zij haar Nederlandse man kennen, lang voordat het huidige echtpaar zich via een reis door Europa zou vestigen in Best.

Door Lydia Notz

Bij aankomst in Wenen stapte Catherine uit het vliegtuig, zonder spreekvaardigheid in de Duitse taal, waarbij zij ook haar au pair gezin nog niet kende. Het was tevens de eerste keer dat zij voet zette buiten de grenzen van haar zonnige thuisland. Met het gezin had Catherine snel een goede band en ook het oppassen op de enige baby beviel haar prima. Een Franse vriendin die ook in Wenen verbleef, bracht Catherine op het idee om colleges Duits te volgen aan de universiteit.

Al snel voelde Catherine zich helemaal op haar plek in de sprankelende miljoenenmetropool.

Wenen was de poort naar de Oost-Europese landen en de onlangs geopende grenzen maakten het voor mensen mogelijk om vrij te kunnen reizen.

Na acht maanden ontmoette Catherine haar toekomstige man voor het eerst in een discotheek in Wenen. Hij verbleef hier in die periode als expat namens Philips. Al snel ontstond er een band tussen hen als ‘buitenlanders’ in een ander land. Samen gingen zij er vaak op uit om Oostenrijk en de omringende landen te verkennen.

Eén jaar werd bijna zeven jaar

Na een jaar kon Catherine een aardig woordje Duits en zij besloot haar verblijf bij het au pair gezin met nog een jaar te verlengen. Inmiddels was Catherine formeel student aan de Weense universiteit geworden om het beroep tolk/vertaler te leren. Het oorspronkelijk geplande verblijf van één jaar duurde bijna zeven jaar als au pair bij hetzelfde gezin.

Haar vriend kreeg via Philips een andere baan aangeboden in het Oostenrijkse Graz. Na de afronding van haar studie, verliet Catherine Wenen om met hem samen te gaan wonen. In de buurt van Graz vond zij haar eerste baan als marketingassistente bij een bedrijf met nota bene een Nederlandse directeur. In het veel kleinere Graz genoot het jonge stel van het werk en van veel plezierige momenten met hun Oostenrijkse collega’s. In dezelfde periode trouwden zij, voor de wet in Nederland en voor de kerk in de Franse thuisgemeente van Catherine met, zoals gebruikelijk, een groot feest.

Weemoed

Met weemoed verruilde het stel Oostenrijk na een totaal verblijf van tien jaar voor Eindhoven, de thuisstad van Philips. Een volgende verhuizing naar Aken, samen met hun jongste dochtertje, liet niet lang op zich wachten.

Sinds 2001 is Catherine met haar gezin in Best neergestreken, niet meer bereid frequente verplaatsingen te ondergaan. Hun dochter sprak toen al vloeiend Duits, Nederlands en Frans en moest een van haar moedertalen op school leren, vond Catherine. Zij was reeds in Duitsland met een eigen vertaalbureau gestart en vertaalt (juridische) teksten vanuit het Duits, Engels en Nederlands naar het Frans. Het grootste deel van haar klantenkring nam zij met zich mee, immers verlopen deze contacten voornamelijk via mail en telefoon.

Op de vraag waar Catherine zich het meeste thuis voelt, antwoordt zij: “Dat verschilt per levensfase en het is afhankelijk van de gebeurtenissen die je meemaakt.” De wederzijdse liefde is echter nooit verhuisd.