Aan haar keuze om het roer om te gooien, is heel wat vooraf gegaan. Martine Tubee uit Best (34) werkte tien jaar lang met hart en ziel als psychiatrisch verpleegkundige bij de GGzE in Eindhoven (de voormalige Grote Beek) op de crisisafdeling. Op een gegeven moment verliep haar loopbaan anders dan gepland.

Door Lydia Notz

“Voor een lange periode was ik helemaal blij in mijn werk. Met name de veelzijdigheid en de afwisseling in mijn baan spraken mij aan. Als verpleegkundige begeleidde ik mensen die voor maximaal zes weken waren opgenomen. Ik was tussenpersoon tussen de psychiater en patiënten.

Het was mijn taak dat de patiënten op tijd hun medicijnen innamen, goed aten, structuur te bieden en voor rust en veiligheid te zorgen. Op een gegeven moment werd ik ziek; het bleek dat ik een burnout had. De eigenlijke oorzaak hiervan lag echter niet in mijn werk.”

Pas toen Martine uitviel, kwam het besef dat zij altijd ‘aan stond.’ “Zelfs met een zware verkoudheid bleef ik doorwerken, totdat bleek dat ik een longontsteking had. Ik kende geen genade voor mezelf.”

Stress

Een crisisafdeling met onregelmatige diensten en veel drukte, waar geen dag dezelfde is, bleek voor Martine niet meer de juiste omgeving om fysiek en mentaal gezond te blijven. “Nadat ik geprobeerd had weer zachtjes aan een paar uurtjes te werken, voelde ik duidelijk dat me dit niet lukte. Daarnaast hikte ik ook aan tegen een aantal keuzes die in de zorg gemaakt werden. Mensen zeggen soms snel dat zij ziek zijn en worden behandeld met een pilletje. Ik zag dat mensen op die manier niet altijd leerden van hun situatie. In mijn beleving helpen een goede therapie, begeleiding en sporten veel beter”.

Martine koos ervoor om niet terug te keren naar de crisisafdeling of een andere functie binnen de organisatie. In het re-integratietraject dat volgde, nam zij afscheid van haar werkgever. Op een plek in Best waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werkzaam zijn, werd zij voor een geringe urenomvang aangenomen. Als begeleider van deze doelgroep was Martine in haar sas. Het tevens werken als kok en de stress die hierbij komt kijken, had zij onderschat, ondanks haar vroegere horeca-ervaring.

Geleerd om trouw te blijven aan mezelf

“Ik wilde mijzelf drie maanden de tijd geven om te wennen, maar het werk als kok bleef buiten mijn comfortzone. Hierover ben ik altijd transparant geweest naar mijn collega’s. Na drie maanden heb ik mijn baan weer opgezegd vanwege herhaaldelijke lichamelijke klachten. Na de opzegging voelde ik mezelf meteen beter. Mijn hartslag zakte, slapen lukte weer en ik voelde, dat ik een goed besluit had genomen. Van mijn burnout heb ik geleerd om trouw te blijven aan mezelf. Vroeger was ik doorgegaan, maar gelukkig liggen nu mijn verstand en mijn hart veel meer op één lijn”.

Martine maakt nu pas op de plaats. “Ik ga vrijwillig huisvrouw worden en mijzelf voor 100% inzetten als moeder” is haar antwoord als mensen vragen naar haar carrièreplannen.

“Vroeger werd het als negatief beschouwd als vrouwen werkten. In onze huidige maatschappij is het raar als je de keuze maakt om niet te werken, terwijl ik het als een luxe en een cadeautje voor mezelf beschouw dat ik dit kan doen. Iedereen mag een leven leiden dat goed voelt. Wat anderen ervan vinden, kan ik nu van me af laten glijden. Voor de toekomst zie ik wel wat op mijn pad komt.”