Natuurlijk was het jammer dat de Nederlandse atlete Sifan Hassan zich verstapte in de finale van de 10.000 meter op het WK atletiek in Boedapest. Dertig meter verwijderd van het goud. Maar het kan erger. Vallen op slechts twee meter voor de finish, met een gouden medaille en een wereldrecord in het verschiet. Dat gebeurde sprintster Femke Bol. Het is die heerlijke, traditionele Nederlandse schlemieligheid op de momenten dat de prijzen verdeeld gaan worden als we dé favoriet zijn.
Daarom won Sarina Wiegman met haar team ook niet het WK voor vrouwen en viel Mathieu van der Poel in de eerste bocht bij de wereldtitel MTB. We zijn er aan gewend geraakt. En ik ben daar van gaan houden. Maar maak er niet zo’n drama van. Er zijn in Nederland wel ergere dingen waar men zich in de media mee bezig houdt: de chocoladepepernoot. Door de enorme prijsstijgingen van cacao en suiker worden ze namelijk fors duurder. Houd het dan nooit op? Hoeveel slecht nieuws kan een mens verdragen? Dat wordt minder strooien, vrees ik.
De pepernoot, zult u denken? Nu al? Het is immers hartje zomer. Maar de pepernoten liggen tegenwoordig al begin augustus in de schappen. Als deze verschuiving zich in dit tempo voort blijft zetten, dan is het strooigoed in 2034 weer gewoon een week voor Sinterklaas verkrijgbaar. Ik hoorde vorige week bij de Albert Heijn een kind tegen zijn moeder zeuren: ‘Het is gewoon niet leuk meer, ik moet steeds eerder lief zijn.’ Het is sowieso bizar dat al die lekkernijen al een poosje vers liggen te wezen in de distributiecentra.
De zwartepietendiscussie begint zelfs al in juli, wanneer de temperaturen soms net zo hoog oplopen als de gemoederen. Het woord zwartepietendiscussie wordt zelfs door de word-spellingcontrole als niet foutief bevonden. Zo ver is het al. In Den Haag wordt al sinds 2013 gediscussieerd over het jaarlijkse zeurfeest. Ook dat begint al een traditie te worden.
De essentiële armworsteling wie de eerste pepernoot van 2023 in de winkel heeft liggen is reeds gestreden; de PLUS in Egmond heeft als allereerste winkel een pepernootje in de winkel. Het is dik verdiend ook, vorig jaar moest de PLUS nog voorrang verlenen aan een Kruidvat in Almelo en dat was een kleine ramp. Een record binnenhalen door ze ruim een maand vroeger in de winkel te leggen dan vorig jaar, is toch een beetje als in Australië op zoek gaan naar een kievitsei en dan terugvliegen en zeggen: kijk ik heb er al een. Nog even en de strijd gaat tussen wat er eerder gevonden wordt in het jaar: het eerste kievitsei of de eerste pepernoten.
Maar goed, je kunt ze wel in de winkel leggen, maar probeer nu maar eens een noot aan de man te brengen. Dat wordt lastig. Dan maar gewoon tegen de kinderen zeggen dat ze niet lief zijn geweest.
Het moge duidelijk zijn. Het is komkommertijd. Laten we gewoon blij zijn dat er af en toe een Nederlandse atleet omvalt in het zicht van de haven. Valt er in ieder geval nog wat zinnigs te beleven.
Andy Marcelissen (Raamsdonkveer, 23 maart 1967) is tonprater, dichter en theatermaker en natuurlijk: Brabander. Hij geeft in deze column wekelijks zijn kijk op de actualiteiten, maar wel altijd: MET EEN VETTE KNIPOOG.