Zo, de Ben Saris Meerkamp zit erop. Een gemoedelijke topwedstrijd. En volgens de echte kenners van de atletieksport, zoals de bijna een jaar geleden overleden erevoorzitter van AV Generaal Michaëlis Ben Saris, naar wie het evenement nu vernoemd is, het neusje van de zalm van de atletiek: de meerkamp. De ultieme uitputtingsslag voor de allround atleet, verdeeld over twee dagen.
Ruim 300 deelnemers van 75 verenigingen deden afgelopen weekend mee, vanuit alle windstreken. Velen kwamen zelfs op herhaling. Jarenlang werd de toenmalige Kermismeerkamp gelijktijdig met de kermis gehouden. Het was voor de deelnemers een weekendje uit, een weekend van sport en plezier. Met rondom de atletiekbaan een camping, een barbecue en voor ze ’s morgens weer sportief aan de slag gingen een stevig, gezamenlijk ontbijt. De exploitanten van de kermis zagen ze ’s avonds maar wat graag komen. Als mascotte Mike zijn rondje in de botsautootjes achter de rug had, ging hij geheid met een doos zuurstokken naar huis, om een dag later goede sier te maken. De voorzitter van de Wedstrijd Organisatie Commissie, Petri van Horrik, zucht nog eens diep: “Vorig weekend waren competitiewedstrijden gepland en de NK voor masters, dan krijg je van de bond niet zomaar toestemming om dan gelijktijdig een wedstrijd van deze statuur te houden. Maar we werken er wel aan.” Al met al waren alle andere ingrediënten aanwezig: het landelijke niveau, de gemoedelijkheid en sportiviteit die de meerkampers zo eigen is. De juryleden, scheidsrechters en de wedstrijdleider hadden hun handen vol om het wedstrijdprogramma in goede banen te leiden.
Deelname
De grootste GM-deelname was van de meisjes U14 met Dani Pesuwarissa, Emmely van Delft, Esmee Reker, Lana van den Heijkant, Silke Wouters en Tess Aerts. Emmely deed voor het eerst mee aan een zeskamp, met de 600 meter, 60 meter horden, kogelstoten, speerwerpen, hoog- en verspringen, verdeeld over twee dagen. “Bij alles had ik een persoonlijk record”, glundert ze, terwijl ze na afloop aan haar ijslolly likt. “We hebben vooraf alleen wat extra op de horden getraind.” Silke scoorde op vijf van de zes nummers een pr. “Toch doe ik het liefst de middellange afstand, zoals vandaag de 600 meter.” Lana had niet haar beste dag: “Vooral het hoogspringen vind ik best nog eng, maar we hadden het verder erg leuk met elkaar.” Het sterkste onderdeel van Tess is het kogelstoten. Van de ruim dertig deelnemers in haar leeftijdsklasse behaalde ze daarmee de tweede plaats, in totaal werd ze achtste. Dat was ook de hoogste klassering van alle GM-deelnemers, wat ook tekenend is voor het niveau van de wedstrijd. Ze behaalde pr’s met de kogel, en zaterdag met hordelopen, hoogspringen en speerwerpen. Esmee behaalde alleen een pr met hoogspringen: “Ik heb de laatste tijd zo veel pr’s behaald, dat blijft zo niet doorgaan.” In september volgt voor dit team de finale van de competitie.
Nationaal record
De wedstrijd is zondag in volle gang als er plots gejuich klinkt vanuit de kogelsector, waar de Specials bezig zijn. Carlijn van Erp verbeterde tot driemaal toe haar oude Nederlandse record kogelstoten in haar paralympische klasse F35. Bijna twee jaar geleden plofte de kogel neer op 4,31 meter. Na afloop in de kantine somt ze moeiteloos de statistieken op: “Van 4,31 eerst naar 4,34, toen naar 4,51 en bij de derde en laatste poging weer terug naar 4,45.” Over het verspringen, onderdeel van hun vijfkamp, is ze duidelijk: “Dat is mijn ding niet.”
Sinds enkele maanden traint ze behalve met de overige Specials, ook nog apart voor het kogelstoten. Om een of andere reden is dit een populair onderdeel in de para-atletiek. Ook voor trainer Marcel Leijten is het pionieren: “Ik moet gewoon uitproberen welke techniek voor Carlijn het beste werkt met haar beperkingen. Daar is helaas geen handboek voor. En dat heeft tijd nodig.”
De uitslagen van de Ben Saris Meerkampen vind je op www.avgm.nl/uitslagen.