Het is donderdagavond bij Hotel de Wereld op het 5 Mei Plein, hartje Wageningen. Met muziek, theater en vertellingen op de late avond van de stilte. Als voorbereiding op de overgang van 4 naar 5 mei, en van het herdenken naar het vieren van de vrijheid. Ondersteund door soms sombere zwart-witbeelden uit een gitzwart verleden, geprojecteerd op de gevel. AV Generaal Michaëlis staat er als één van de loopgroepen die het Vuur van de Vrijheid gaat verspreiden met de neus bovenop.

Het is inmiddels een lange traditie van de atletiekvereniging: de Nationale Bevrijdingsvuurestafette. Het begint met het verzamelen in Wageningen, Stad der Bevrijding, waar dit jaar ruim 1500 lopers samenkomen om het Bevrijdingsvuur als een lopend vuurtje over de twaalf provincies te verspreiden. Iedere loopgroep brengt het vuur vervolgens naar hun gemeente om de boodschap uit te dragen. Voor de GM-lopers komt daar het bevrijdingsfestival in Den Bosch dan nog bij. “We begonnen hiermee in 2007”, weet de nestor van de organisatie Jan Meesters nog. Hij zit als vanouds voorin de bus, hij navigeert, hij fietst soms als begeleider met de lopers mee. “Vooral Anton Kon was in het prille begin de kartrekker.” Als hoogtepunt herinnert hij zich 2012, toen het vuur ook naar Breda moest. “De provincie Noord-Brabant was toen aan de beurt om daar het Nationale Bevrijdingsfestival te houden.”

Corridor-route

Dan worden, even na twaalven, de fakkels ontstoken. Emmy van Duijnhoven – ze heeft zelfs op de eretribune mogen zitten – neemt hem in ontvangst. De overige GM-lopers starten van de wachtrij op de Generaal Foulkeslaan en gezamenlijk steken ze het 5 Mei Plein over, rechtsaf de Bevrijdingslaan in, op weg naar de bus. Die volgt vervolgens de afwisselende tweetallen lopers met begeleidende fietsers de nacht in. En na elke etappe van een kleine 3 kilometer, zo’n zeventig in totaal, worden de zestien lopers met high fives en applaus onthaald, als waren het de helden van toen. “Als route houden we ons namelijk zoveel mogelijk aan de bevrijdingsroute van Operatie Market Garden van 1944”, legt teamcaptain Ronnie van Dortmont uit. “Dus eerst via een omweg naar Arnhem (Rijn), dan langs de Corridor van weleer via Nijmegen (Waal), Grave (Maas), Uden, Veghel naar Sint-Oedenrode, en terug naar Best. En van Best eerst weer naar Den Bosch, totaal 160 kilometer.” Maar is dat geen flinke omweg? “We moeten ons natuurlijk aan een tijdschema houden”, zegt Van Dortmont. Jan Meesters kan een glimlach nauwelijks onderdrukken, hij weet wel beter: “We hebben een paar van die jonge gasten mee, die houden zich niet aan een schema, die gaan er vol in.”

Zélf het vuur ontsteken

En in al die jaren is het Bevrijdingsvuur in Den Bosch keurig op tijd op het festivalterrein naast het Provinciehuis afgeleverd. “Het hoogtepunt voor mij dit jaar was dat we nu voor het eerst zélf het Bevrijdingsvuur mochten ontsteken”, vindt Van Dortmont. Die eer was aan Koen van den Boomen. Vanaf het hoofdpodium naar de vuurzuil midden op het terrein staat een lange blauw-zwarte rij van twintig GM’ers keurig in het gelid, klaar om het vuur door te geven en te ontsteken. Die andere gekoesterde traditie is er ook: de Bossche Bollen en het biertje na afloop. Dan pas volgen de laatste etappes op weg naar eindbestemming Best, eerst de carpoolplaats bij de afslag van de A27. “Oeh en ah”, kreunt het, als de complete estafetteploeg zich na die lange laatste rustpauze weer in beweging zet. Inmiddels hebben andere leden en de voertuigen van Wheels zich aangesloten, op weg naar de afsluitende viering op het Dorpsplein. Daar volgt een warm welkom.

Deelnemer Marco Breuls vat de hele onderneming na afloop kort en krachtig samen: “Het was respectvol in het Kruispark, indrukwekkend in Wageningen, gezellig in de bus, sportief onderweg en mooi op het Dorpsplein. En, o ja, nat in Den Bosch. Een unieke ervaring, daar mogen we als vereniging best trots op zij. Zélf ben ik het in ieder geval wel. Bedankt allemaal.”