Bij elkaar opgeteld hebben de drie scheidende leerkrachten van kindcentrum Br!cks in het Wilhelminadorp meer dan 100 jaar ervaring in het onderwijs. Marion de Vooght, Marianne van Hoogstraten en Léonne van Alphen verlaten de school. Marion en Marianne aan het einde van dit schooljaar en Léonne is in maart gestopt. Op de dag dat de Koningsspelen worden gehouden, wordt een afscheidsfeest gehouden met leerkrachten en leerlingen.

Door Theo Louwers

Marion de Vooght werkte 28 jaar op de school, Marianne van Hoogstraten was 34 jaar als ouder en leerkracht actief en Léonne van Alphen was maar liefst 43 jaar leerkracht en intern begeleider. Ze kijken alle drie met veel plezier terug op hun werkzame leven in het onderwijs. “Werken in het onderwijs is altijd anders”, zegt Marianne. “Er is elke dag iets aan de hand. Tegelijkertijd waren de school, leerkrachten en leerlingen, je tweede familie. Er heerste onder elkaar een goede band. Er werd hier op school veel gevierd: bruiloften, jubilea, geboortes van kinderen.”

“Pauzes waren in de beginjaren langer”, vult Marianne aan. “Je wist veel van elkaar. Nu is het zakelijker en professioneler. Wij hebben de jaren nog meegemaakt dat we met het hele team in het weekend met de leerlingen van groep 8 op kamp gingen. Er was eenheid.”

Bijzondere school

Kindcentrum Br!cks, voorheen bekend onder de naam Paersacker (ontstaan uit een fusie tussen de Pius X school en Mariaschool), is binnen Best altijd een bijzondere school geweest. De school telt maar liefst 20 nationaliteiten. Nu zitten op de school veel kinderen van Poolse afkomst. “Dat veel Poolse kinderen hier op school zitten heeft te maken met de vroege openstelling van de kinderopvang. Kinderen kunnen al om 6 uur in de morgen worden gebracht. De ouders kunnen dan op tijd op hun werk zijn”, legt Marion uit.

Mannen

“In de goede oude tijd waren er nogal wat mannelijke leerkrachten”, weet Léonne van Alphen nog. “Na het weekend ging het vaak over voetballen: PSV, Best Vooruit, Wilhelmina Boys. Dat leidde tot een andere sfeer dan nu met vooral vrouwen als leerkrachten. De laatste tijd is dat wat aan het veranderen. Meer mannen als leerkracht en dat is voor de kinderen ook fijn.”

De berichten in de media dat het taalgebruik onder aanvoering van LAKS (Landelijk Aktie Komitee Scholieren) moet worden aangepast doen de ervaren leerkrachten af met: “Schei toch uit. Inclusiviteit is prima met al onze doelgroepen, maar het slaat wel erg door.”

KLOS

Marion en Marianne hebben een KLOS-opleiding gevolgd. KLOS staat voor Kleuter Leidster Opleiding School. “Ik ben vooral omgegaan met jonge kinderen”, vertelt Marion. “Zij zijn op die leeftijd afhankelijker en bewerkelijker. Gymmen met kleuters is een hele happening, vooral als je na afloop veters moet strikken en helpen bij jassen aan doen. Ik ben daarnaast leescoördinator en sprong bij waar het nodig was.”

Ook Marianne volgde de KLOS-opleiding, maar werkte al snel in groep drie. Ze was ook 10 jaar vrijwilligster op de school. Daarna keerde zij terug als onderwijsassistent in verschillende groepen.

De leerkrachten vinden dat er veel is veranderd in de afgelopen jaren. Léonne: “In het begin van onze loopbaan vergaderden we een keer in de maand, nu vergaderen we wekelijks. Toen hadden we tussen de middag een pauze van ruim anderhalf uur. We speelden tafeltennis en badminton, er werden truien gebreid. En op vrijdag luchten we in de fritestent. Nu komt er veel op het bordje van de leerkracht. Door passend onderwijs moet je een duizendpoot zijn. Er wordt veel en uitgebreider gesignaleerd, wel allemaal in dienst van het welbevinden van kinderen. Vroeger was er ook veel minder administratieve rompslomp.”

Op school werd veel gerouleerd. “Er werd gebruik gemaakt van de talenten van leerkrachten. De ene leerkracht was goed in muziek, een ander in gymnastiek. Dan werd er van klas gewisseld.”

Verwachting

De drie leerkrachten zien hun pensioen als een lange vakantie. “Ik heb niets gepland”, zeggen Marion en Marianne. “Wij zijn blij als er niets meer moet. Je hebt de vrijheid om zelf je programma te plannen.”

Léonne heeft al even geproefd aan die vrijheid. “Ik ervaar het ook als een vrijer leven, maar besef dat je agenda snel kan vollopen. Maar nu is het genieten.”