Op zaterdag 5 april overleed onze saxofonist Kees. Eind 2007 kwam hij de ‘Schuimkoppe’ op het spoor. We zagen hem al eens in het publiek meedeinen. Op dinsdagavond tijdens het afhangen, toen carnaval 2008 bijna voorbij was, besloot hij de gok te wagen. “Jullie repeteren toch op donderdagavond bij Het Chaamsche Wapen? Dan kom ik een keertje kijken of ik kan meespelen. Ik speel saxofoon”, zei Kees. Kees bespeelde allerlei soorten saxofoons, van bariton, alt, sopraan tot tenorsaxofoon. “Doe maar de tenorsaxofoon, want die hebben wij nog niet”, zeiden we. Op die eerste repetitiedonderdag na carnaval meldde Kees zich. Hij speelde meteen mee, schafte een uniform aan en werd Schuimkop. En toen kon het feest beginnen. Kees maakte dat jaar zijn debuut bij het terrasconcert tijdens de Chaamse Kermis. Daarna volgde een optreden op Ameland en zorgde Kees er voor dat de instrumenten veilig op het eiland kwamen en weer terug. Ook voor ludiek amusement was Kees te vinden, verkleed als kozak, Griek, non of heilsoldaat. Zo was hij het zwarte schaap van het schapenorkest op de Chaamse kerstmarkt. Kees schopte het zelfs tot lakei in het lakeienorkest van de koningin. De rol van koningin werd vorstelijk vertolkt door zijn eigen José. En wat had hij plezier tijdens de optredens in ‘t Aogje, op de dweildag in Hulst, bij de Boeren van Turnhout, in de Efteling en tijdens onze actie voor de strijd tegen Kinder Kanker met zanger Jacques Herb en drummer Norman Bonink van Blöf. Eind 2022 vertelde Kees ons tijdens de repetitie dat hij ziek was. “Maar ik blijf muziek maken”, verzekerde hij. Kees vierde het 44 jarig bestaan van de ‘Schuimkoppe’ in 2023 volop mee, zowel bij het bouwen van de ’praalwagen’, als tijdens de carnavalsoptocht met de allereerste Schuimkoppe-hit ‘hoedje van papier’. Hoge hoeden en instrumenten waren geen probleem. “Ik heb thuis nog wel ergens wat liggen”, zei Kees dan. Wat genoot hij van het gezellig bijpraten na de repetities, over politiek, idealen en vooral muziek met de kruik ‘Schrobbelaer’ steeds binnen handbereik. Zijn laatste optreden was afgelopen kersttijd in de Bredase binnenstad vermomd als ijskoning. Daarna volgden nog enkele repetities. Maar in de aanloop naar carnaval ging het niet meer. “Ik kan niet meedoen”, zei Kees, “maar ik kom wel luisteren”. Dat deed hij afgelopen carnavalszondag 2 maart tijdens ‘Toontjes Schuimkoppe-Bal’, gekleed in Schuimkoppe-outfit. “Het klinkt goed, maar je mist wel een tenorsaxofoon”, zei Kees.

Verdrietig, maar met dankbaarheid denken we aan Kees terug, als muzikant en trouwe Schuimkop, om zijn vriendschap en passie, omdat Kees Kees was. Tot ziens kameraad. Doe Dré, Cees, Robert, Anton en Ton de groeten. We vergeten je niet Kees. …vaar wel!

‘De Schuimkoppe’